Mijn vrouwelijkheid onderdrukken, sterker nog: niet eens erkennen. Verstoppen. Laten overheersen door het mannelijke deel in mij. Dat is blijkbaar nog steeds een thema. Eén van de belangrijkste inzichten vandaag tijdens mijn maandagmorgenmeeting met Rachelle Verhage. Samen helpen we elkaar elke maandagmorgen met onze persoonlijke en zakelijke groei.

Ik heb al veel ‘innerlijk werk’ gedaan door te onderzoeken wat in mij ervoor zorgt dat ik ‘altijd maar nuttig wil zijn’, soms maar moeilijk mezelf toe kan staan te ontspannen en te genieten maar vooral: om voor me te laten zorgen. Dit onderzoek en mezelf meer toe te staan rust te nemen heeft al heel veel geholpen. Maar ik ben er nog niet…

Rachelle coacht vrouwen om hun vrouwelijkheid weer te erkennen, te voelen en ja, daar komt het zoetsappige woord: ‘omarmen’. En ja… daar voelde ik al wat bij: ‘zoetsappig’ dat is zo’n vrouwelijk woordje. En daar vind ik dus nog wat van.

Je kunt net zoals ik, pumps dragen, armbandjes om doen, lang haar hebben en make-up gebruiken. Dat maakt nog niet dat je je werkelijke vrouwelijkheid omarmt… Het zijn maar maskers.

Ik heb nog steeds het gevoel dat ik het allemaal zelf moet doen en kunnen. Dat ik ten alle tijden financieel onafhankelijk moet zijn. Überhaupt onafhankelijk. En dat staat echte binding in de weg. Vooral met mezelf. Want ontvangen en toestaan zijn juist eigenschappen die bij het vrouwelijke horen. Ik heb nog steeds een negatieve associatie bij ‘het kleine meisje’, ‘zachtheid’ en vooral: ‘kwetsbaarheid’.

Dat is mijn thema deze week: mijn eigen vrouwelijkheid, dat deel in mijn dat ik achterin ‘mijn bus’ heb gepleurd, naar voren te halen en met dat mannelijke deel van mij dat nog nét niet achter mijn stuur zit, te verenigen.

En hoe is dat bij jou? Is een van beide delen, mannelijk en vrouwelijk, overheersend?