Even om de verwachtingen te managen: een coach is niet perfect. Deze coach ook absoluut niet. Als coach heb je zelf ook dingen die je graag wilt verbeteren aan jezelf en in je leven. Ik kan mezelf heel goed motiveren en ‘helpen’ door technieken te gebruiken en opdrachten te doen die ik ook aan mijn cliënten geef maar vooral door mezelf vragen te stellen. Toch werkt het bij mij ook goed om te klankborden met iemand anders of met een coach. Als het om jezelf gaat, heb je soms gewoon oogkleppen op.
Daarom deel ik nu met jou mijn eigen verbeterpunt. Ik kan het niet beter omschrijven dan:
‘Hallo, ik ben Wendy en ik ben een internetjunkie’. Een hele hardnekkige. En ik heb er last van. Het staat ook wel bekend als FOMO. The fear of missing out.
Ik heb een enorme drive om te leren, altijd al gehad en voor mijn gevoel ligt de wereld aan mijn voeten met alles wat op internet te vinden is. Supergave webinars, inspirerende Tedtalks, YouTube kanalen van mensen die ervoor zorgen dat ik ’s morgens vol energie mijn bed uitspring om met een kopje koffie te kunnen kijken wat ze te bieden hebben. Dan vergeet ik nog bijna de artikelen en blogs met interessante wetenswaardigheden. O ja: en mail, Twitter, Facebook, Google Plus, Pinterest, de ING app, Polar activitytracker, MyFitnessPal en Instagram. Ben ik nog iets vergeten?
Lieveheersbeestjes volgen met je vinger
Ik was laatst uit eten met Pauline, een vriendin van mij. We hadden het erover dat we een soort drang voelen om steeds onze telefoons te checken en de iPad binnen handbereik te hebben. We moesten erg hard lachen omdat we toegaven regelmatig op onze iPhone van links naar rechts te swipen om te kunnen zien of er nog nieuws is. En dat we dan soms zelfs op het Belgische nieuws tikken! Bij gebrek aan beter of zoiets. Dat doen we dan in die schamele minuutjes dat we moeten wachten op iets. In plaats van dat we even voor ons uit staren gaan we het Belgische nieuws checken! Bizar!
Pauline mijmerde dat ze vroeger als klein meisje op het gras lag en met haar vinger een lieveheersbeestje volgde. Geloof me, die beestjes gaan niet zo snel dus ze had alle tijd. Ik kon vroeger uren dromen en fantaseren. Ook ik had de tijd.
Die tijd hebben we nog steeds maar die vullen we continu met dingen op onze smartphones, iPad en laptops. Waar is de tijd gebleven dat je doelloos uit het raam staarde? Rondhing in de tuin? Niets deed? Gesprekken voerde zonder telefoon in de hand? Ik zit soms te kwijlen bij foto’s op Pinterest van witte stranden, hoge bergen en rivieren, mensen die BBQ-en op het strand en lachen en praten met elkaar. Ik zie mezelf dan heerlijk zitten in de natuur, genietend van de rust en dan ineens besef ik: ‘Doe niet zo idioot! Als jij daar op die kei zit tussen de bomen, dan ga je gewoon zitten kijken of je nog een Facebooklike hebt. Wat nou genieten van de rust?’
Verslaafd aan prikkels
Ik lijk niet alleen verslaafd aan mijn vriend van 14 bij 6 cm maar ook aan de prikkels. Je snapt dat ik me natuurlijk allang verdiept heb in het onderwerp internetverslaving en dat je bij elke check op je telefoon een shotje dopamine krijgt. Het hormoon dopamine zorgt even voor een fijn gevoel en het is dan ook niet zo gek dat je er steeds meer van wilt. Elke keer als je je telefoon checkt en er is een nieuwe prikkel (zelfs dat Belgische nieuws), dan maak je weer wat dopamine aan. En dan wil je meer, meer en meer. Daarom ziet je scherm er echt honderd keer smeriger uit na een dag dan je ramen in een jaar.
Het eerste wat ik ’s ochtends zie, is een witblauwig licht dat onder de deken vandaan komt. Aaron probeert subtiel op zijn telefoon het laatste nieuws te checken. Wij bieden parttime asiel aan een kat die niet van ons is maar wel bij ons op visite komt en het is al zo erg dat ik het soms niet voor elkaar krijg het beestje te aaien zonder dat ik op mijn telefoon zit te pielen. Het is toch te triest voor woorden?
Ik ga de uitdaging met mezelf aan om minder met mijn telefoon bezig te zijn
Ik dwing mijn cliënten altijd om SMART doelen te stellen dus dan kan ik zelf natuurlijk ook niet achterblijven.
Ik ga vanaf morgen:
- Maximaal 5 keer per dag mijn e-mail checken (in plaats van 20 keer ofzo)
- Alleen maar ’s morgens 1 keer mijn websitestatistieken bekijken in plaats van ’s avonds 10 keer
- Alleen maar ’s morgens 1 keer Facebook checken en niet meer in de avonduren
(prikkels afbouwen richting bedtijd) - Maximaal 2 keer per week mijn LinkedIn en Twitter openen
- Maximaal 1 x per maand op Instagram en Pinterest kijken
- Maximaal 2 blogs of artikelen per dag lezen (uitdaging!)
- Maximaal 3 YouTube filmpjes of Podcasts kijken of luisteren (deze wordt het moeilijkst!!) Sorry Richard Branson, Marie Forleo, Sanny Verhoeven, Shawn Stevenson en vele anderen…
Ik ga een beetje schijfruimte vrijmaken in mijn hoofd. Eens kijken of ik dan het geduld heb een lieveheersbeestje te volgen met mijn vinger of onze parttimekat te aaien zonder dat ik het verlangen voel even te kijken of er nog een leuke blog is verschenen.