Lang geleden zette ik ‘reizen’ in mijn lijstje van hobby’s en ook kwam deze term op mijn wishlist. Ik wist toen nog niet hoe ik dat dan precies ging realiseren maar als ik terugkijk op de afgelopen jaren, dan kan ik alleen maar zeggen dat het mij gelukt is wat van de wereld te zien. Wat verder weg, zoals Curaçao, Bonaire en Aruba maar ook Europa blijft me verrassen.

Sinds Aaron en ik een relatie hebben, zijn we naast ouders, ook stiefouders geworden en dit vieren we elk jaar met een gezinsvakantie. We knippen de zomervakantie op en gaan naast deze gezinsvakantie ook nog een weekje, soms iets langer met zijn tweeën weg.

Dit jaar zat er maar heel weinig tijd tussen deze twee vakanties omdat de schoolvakantie ‘laat viel’. Ik had het gevoel dat we zo uit Spanje kwamen rijden om even langs te gaan op het werk en weer door te vliegen naar Portugal waar we nu zitten. Dat gaat bij ons niet vanzelf want we hebben allebei geen vakantieregeltalent. Het begint al bij de keuze. Ik had een rondreisvakantie door New England op het oog. Dat ligt in Amerika. Google maar eens op Indian Summer New England dan snap je wat ik bedoel. Toen ik diverse reisplannen las, besefte ik dat zestien dagen toch wel minimaal nodig is om de boel daar een beetje te verkennen. Anders zouden we plankgas door het gebied moeten sjezen en dat maakt het wat lastig om wat van de omgeving te zien.

Dus werd het Portugal. Dat snap je.

We zijn fan van Elisa was here vanwege haar kleinschalige, authentieke vakantiecomplexen en ik ben erg gecharmeerd van de leuke teksten op de website. Ik had vijf vakanties geselecteerd en samen met Aaron een voorkeurprioritering gemaakt. Voor ons staat Eliza was here gelijk aan appartementencomplexen met eigen keukentje en terras of balkon. Eliza stuurde ons een nieuw lijstje omdat er al het een en ander volgeboekt was. Gelukkig zat er wel eentje bij die ons erg leuk leek. De titel sprak me al aan: ‘Een smakelijk verblijf’ en dat het een soort farm was waar ze zelf honing maken en theekruiden kweken.

Zo gezegd, zo gedaan! Ik zag mezelf al een salade fabriceren in het keukentje en Aaron was al aan het fantaseren over lange zwoele avonden op ons terrasje. Maandagvond meldden we ons bij het appartementencomplex wat geen appartementencomplex bleek te zijn. ‘Did you book an apartment? O okay… but we have one apartment and it is booked.’ We keken elkaar aan, zwegen en rommelden wat in onze papieren en bleven allebei hangen bij de woorden: TweepersoonsKAMER. Ah… duidelijk verhaal. Het waren geen appartementen maar hele grote hotelkamers. Zonder keukentje, balkon of terras maar weet je? De kamer, zooo gezellig en authentiek en de designbadkamer maakten alles goed. We stelden onze verwachtingen bij en maakten elkaar wijs dat het superrelaxt is dat we niet zelf hoeven te koken en we begonnen er al snel en gemakkelijk in te geloven. Het is ook relaxt! Ontbijt zat er al bij wat normaal een teken zou zijn dat het om een hotel gaat, ware het niet dat we vaker een appartement boekten met ontbijt in een restaurant dat bij het complex hoorde.

En ons balkon? Die hebben we met een beetje fantasie zelf gecreëerd. We moeten wel omstebeurten, dat dan weer wel. Kijk zelf maar op de foto die heel erg wazig is. (We zijn onze camera vergeten en mijn Iphone doet het niet zo goed als camera in het donker.)

Groeten uit Portugal en tot de volgende reisblog!