Zucht. Ik durf het eigenlijk niet toe te geven. Mijn innerlijke criticus zou het liefst mijn laptop uit het raam pleuren omdat ie niet wil dat ik dit ECHT online ga zetten.
Maar ik doe het toch.
Met schaamte. Want… Gatveredarrie……. dacht toch echt dat mijn Pleaser verhuisd was naar de achterbank in mijn bus, blijkt ie toch nog wel een rol te spelen in mijn leven. En dat doet pijn (ai, ego enzo). Want daar vind ik wat van. Stom enzo. Maar ook zwak, niet professioneel, zeker niet succesvol en… Een coach heeft toch potverredrie10eurocentjes geen PLEASER meer? Die heeft die kant toch allang ‘onder de knie’?
Helaas. Bij mij kwam ie dus ook nog voorbij piepen. Hij bezorgde mij een krampachtig gevoel en de drang om vanuit ANGST iets te doen. Wat dat is, en vooral: HOE LOS IK DAT DAN OP? – vertel ik in deze podcast. En da’s nog best een beetje spannend. Want, nou ja: nu weet jij dus ook dat ook ik – de coach – nog af en toe een Pleaser heb die zich graag ergens mee bemoeit.