Hallo, ik ben Dex, de hond van Wendy. Zij wil al een tijd een boek schrijven maar ze stelt het maar uit daarom neem ik het van haar over.

Iets met perfectionisme ofzo. En ze zegt dat ze er de energie voor moet hebben. Dat het wel ergens over moet gaan. Dat ze eerst even een goed idee moet hebben. Dan gaat ze beginnen.

Nooit dus.

Daarom doe ik het. Want ik weet dat wat ze graag aan jullie wil vertellen heel veel mensen zal helpen.

Hoe ik dat weet? Ik ben de hond van een coach.

Ik zie en hoor alles. Jullie denken zeker dat ik op mijn poef lig te slapen als Wendy coachgesprekken heeft? Niet dus.

Ik ga dus ECHT niet slapen! Ik hoor zoveel interessants over jullie mensen.
Niet dat ik jullie nu wel snap, hoor. Want dat doe ik nog steeds niet. Ik vind jullie heel vreemde wezens en er zijn een aantal dingen die ik echt nooit ga snappen. Zal ik er een paar noemen? Hier komen ze:

Mijn Wendy gaat elke dag douchen. Dan smeert ze spul op haar haren dat er heel gek uit ziet. Ze doet soms ook paars spul erin en dan gaat ze met een mesje (jullie zijn dus echt wel een beetje gek) over haar benen heen, onder haar armen en plekken die ik hier denk ik niet mag zeggen. Want het haar mag daar niet zitten. Dat vinden jullie gek. Ze smeert dan ook een spulletje onder haar armen, oksels heet dat geloof ik. Ze heeft dan een geurtje onder haar armen maar dat had ze toch al?

Ook gaat ze naar een wimpersalon. Ja, ik wist eerst ook echt niet dat dat bestond. Ze gaan dan haar wimpers kreuken en dan smeert ze er weer zwart spul op. Daar kan ze heel druk mee zijn. Ze smeert ook een soort zand op haar gezicht maar dan lichter. Want ze mag dus ook niet glimmen. Jullie vrouwmensen houden blijkbaar niet van glimmen. Al hoor ik sommige vrouwmensen op Youtjube vertellen dat ze willen shinen.

Ik vind jullie heel ingewikkeld. Mannen lijken iets simpeler. Maar misschien komt dat omdat ik zelf ook een mannetjeshond ben. Een reu noemen ze dat. Maar Wendy vindt dat een gek woord. Teefje voor een vrouwtjeshond vind ze helemaal gek dus ze noemt ons mannetjes- en vrouwtjeshonden.
Ook goed. Dat maakt me niet zoveel uit.

Jullie mensen zijn heel druk met allerlei dingen die ik als hond best wel verspillend van de tijd vind. Jullie zien er soms ook gewoon een beetje gek uit met die kleren, kleuren op jullie gezicht en haren die geverfd worden.

Nou, ik begin dus met het boek aan jullie te schrijven. Misschien willen jullie tussendoor ‘iets inbrengen’ zoals jullie dat zo deftig zeggen.

Kijk, ik ga toch blijven luisteren naar wat ze allemaal met haar klanten bespreekt. Da’s een eitje, deed ik al en blijf ik doen. Wist je trouwens dat ik echt gek ben op eitjes? Ook op tomaten maar als Wendy tussen de middag (wat ik ook gek gezegd vind, want hoe kun je nou tussen de middag zitten?) een eitje heeft gekookt, dan doe ik net alsof ik geen tomaat wil. Ben veel te bang dat ik dan geen eitje meer krijg.

Maar even over dat ‘iets inbrengen’. Als jullie iets willen weten, iets waar je over denkt, denkt, denkt, want dat doen jullie echt heel veel, als je een probleem hebt of gewoon iets wilt weten over coaching en zo, mail dan even (terug). Dan ga ik daar extra opletten.

Vandaag vond ik het wel grappig wat ik hoorde. Ik ben het niet altijd met Wendy eens omdat ik wat ik al zei, jullie mensen gewoon een beetje gek vind, maar vandaag zei ze echt wel iets dat ik logisch vind. Jullie dus niet begrijp ik.

Ik hoorde haar praten in haar telefoon, dat doet ze dus echt heel vaak, dat mensen bij haar komen en zeggen dat ze heel graag iets willen loslaten. Als ze dat zeggen, dan pakt ze een pen en die laat ze vallen. Ze zegt dan: ‘Kijk, het brein kan dit snappen. Dit is loslaten. Voor de rest kan je brein niets met loslaten. Je kunt niet iets loslaten zoals perfectionisme, of je druk maken loslaten of je zorgen maken. Dat kan gewoon niet. Je moet er iets voor in de plaats zetten. Zo werkt het brein.’

Ze bedoelt dus: als je wilt loslaten dat je je altijd maar druk maakt, wat doe je dan wel? Wat zet je er dan voor in de plaats? In plaats van je druk maken, richt je je aandacht op waar je wel invloed op hebt. Of je gaat jezelf (laten) trainen om negatieve gedachten te onderzoeken en nieuwe te bedenken die je meer helpen.

Snap je?

Het is denk ik wel lastig hoor. Want jullie kijken vaak zo moeilijk bij dit soort vragen. En dan zegt Wendy: ‘Dit is het denkwerk dat je moet doen!’ Soms doet ze dan haar handen helemaal omhoog. Jullie wapperen vaak met jullie armen, zo grappig om te zien. En soms floept de pen dan weer op de grond.

Denken is blijkbaar wel ‘een dingetje’ zoals jullie dat ook zeggen.

Maar goed. Ik ga heus niet de hele dag Wendy’s boek schrijven. De zon schijnt, er liggen eieren op het aanrecht die nog niet gekookt zijn. Wat wil een hond nog meer?

Laat maar even weten of jullie het leuk vinden dat ik Wendy’s boek ga schrijven. Als ik het aan haar moet overlaten, dan begint ze ergens in 2068 ofzo. En dat duurt nog wel even.

Doei!
Liefs van Dex