Ik kan het gewoon niet beter zeggen dan de mannen van ‘Doe Maar’ jaren geleden deden. De mannen van ‘Doe Maar’? Dat was een band in de tijd dat ik nog tiener was en met een stijf-van-de-haarlak-kuif rond sjeesde op mijn fiets (gewoon met de benen, niet elektrisch) met een koptelefoon op en een walkman aan mijn broek. Aangezien ik ook veel klanten heb die zich scharen onder de groep Millenials (Y) en Generatie Z (en op welke andere manieren jullie dan ook in een hokje worden gestopt) zal ik even een uitleg delen van zowel Doe Maar als de befaamde walkman. En als je het herkent uit jouw tijd, dan herinner je je vast ook nog de oudjaarstophitlijst die je ging opnemen op een cassettebandje en precies aan het einde probeerde te stoppen zodat er zo min mogelijk gepraat op je bandje kwam te staan.

Maar nu eerst: Doe Maar. Komt ie – bron: Wikipedia

“Doe Maar was een Nederlandse popgroep, die invloeden uit onder andere ska, punk en reggae combineerde tot een eigen nederpop-geluid. De band bestond oorspronkelijk van 1978 tot 1984. Doe Maar had in die jaren vooral succes bij overwegend jeugdige fans, vooral jonge tienermeisjes.”

In die tijd waren beenwarmers (ja, echt!) en van die felle kleuren zweetbandjes (voor de sier niet omdat je echt zweette) helemaal in. Zag er niet uit als je het nu zou zien maar die kuif van mij was ook niet echt om aan te zien. Maar ja, toen wel. Ik wilde toen ook punker zijn maar dat mocht niet van mijn moeder.

En trouwens; die beenwarmers lijken me nu heeeerlijk! Maar toen waren er nog moeders die die dingen van voor je gingen breien en ik denk dat mijn moeder nu wel wat beters te doen heeft.

En dan laat ik ChatGPT even uitleggen wat een walkman is:

“Een walkman was een draagbaar apparaat dat in de jaren ’80 en ’90 populair was. Het was een draagbare cassette speler waarmee mensen onderweg naar muziek konden luisteren. Je stopte een cassettebandje in het apparaat en gebruikte een koptelefoon om te genieten van je favoriete muziek. Het was destijds een revolutionaire manier om muziek mee te nemen en te beluisteren, vooral voor mensen die graag onderweg waren. Het is interessant hoe technologie is geëvolueerd, hè?”

Ik doe er ook even een plaatje bij. Na de walkman met het cassettebandje, kwam de walkman waar je een cd in kon doen. Zo’n cassettebandje liep weleens vast en dan probeerde je met een potlood de boel weer een beetje in zijn verband te krijgen. #weetjenog?

“En dan een deel van de tekst die Doe Maar zong. Ik doe er tussendoor een beetje tekst bij in cursief, dan weet je dat Doe Maar dat niet zong maar dat dat mijn gedachten erbij zijn.

“We komen niets te kort, we hebben alles (soms juist teveel en is kiezen moeilijk)
Een kind, een huis, een auto en elkaar  (en heel veel prikkels en afleiding)
Mmm, maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar (gewoon hier in Wendy’s online programma)

Is dit alles? (Oeh-oeh-oeh-oeh)
Is dit alles? (Oeh-oeh-oeh-oeh)
Mmm, is dit alles wat er is?
Is dit alles? (Oeh-oeh-oeh-oeh)
Oh, is dit alles? (Oeh-oeh-oeh-oeh)
Is dit alles wat er is? Yeah (nee, er is meer, echt!)

We zijn nu net een stuk in dertien delen (dat vind je dan weer in mijn Voice Dialogue programma!)
Aan ’t einde zijn we allemaal de klos
Mmm, en leven trouw het leven van zovelen
Oh, ik wil iets meer, ik wil een beetje los”

Einde stukje tekst liedje Doe Maar.

Als je het liedje nog kent, dan ben je vast in je hoofd of hardop aan het meezingen. Ik alleen in mijn hoofd want zingen kan ik dus echt niet en ik wil onze hulp die er nu is, niet wegjagen.

Anyway. De mannen van Doe Maar hadden er in hun tijd al last van en dat is niet echt veranderd. Mensen in deze tijd voelen het nog steeds regelmatig: dat er iets mist in hun leven. Ik nam er een video-podcast over op. Die vind je hieronder.

Wist je trouwens dat ik nog veel meer content deel op YouTube dan op mijn podcastkanalen? Korte video’s van 1 minuut bijvoorbeeld. Gratis abonneren zou ik je dan aanraden. Dat kan hier (link opent in nieuw tabblad).