Als je mijn hoofd zou vergelijken met een stad in de wereld, zou het New York zijn. Altijd aan, vol knipperende lichtjes, prikkels, ideeën, gedachten. Het bruist. En soms iets teveel. Dan raast alles door elkaar heen en is het overzicht ver te zoeken. Dan zit je als het ware IN New York en heb je geen idee meer waar je moet beginnen en welke kant je op moet gaan.
Laten we deze metafoor even doortrekken. Mijn behoefte is dan om op een hele hoge berg te zitten, op het topje, mijn billen op de grond, de stilte om me heen, kalmte in mezelf en vanaf dat punt alles te kunnen aanschouwen. Ik zie nog steeds in de verte de knipperende lichtjes en alles wat bruist maar het perspectief is heel anders.
Meestal voorkom ik de onrust en de chaos door te leven naar mijn waarden en een duidelijke visie te hebben. Eenvoud, relaties, natuur, creatie, avontuur, verbinding, vrijheid, autonomie om maar een paar te noemen.
Mijn ochtendritueel en de momenten van rust en bewustzijn tussendoor, zorgen ervoor dat ik als het ware verbinding hou met mezelf, mijn visie en waarden. En dan klopt het. Dan zit ik op die berg en kan ik ervoor kiezen om even midden in de drukte te staan, zelfs me op te laden. Maar ik blijf daar niet.
Soms laat ik me verleiden door op te gaan in de drukte, ook wel de waan van de dag genoemd. En altijd begint er dan iets te wringen. Een hoge ademhaling, gejaagdheid, te weinig overzicht hebben, te druk zijn, de regie niet meer in handen hebben.
Een van de dingen die ik dan doe, deel ik met je in de podcast.
Wil je zelf aan de slag met je waarden en je eigen visie? Check dan even dit.
Fijne dag!
